بسمه تعالی شأنه
فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلَى الْقَاعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا: خداوند مجاهدان را بر خانه‌نشینان به پاداشی بزرگ برتری بخشیده است (سوره نساء، بخشی از آیه 95).
ملت غیور و شرافتمند ایران عزیز!
تحیت و سلام بر شما باد.
اکنون بار دیگر در آستانه روز بیست و دوم بهمن قرار گرفته ایم، روزی که یادآور شعارهای مردم به پا خواسته ای است که پس از سال‌ها مبارزه سرانجام توانستند بنای استبداد شاهنشاهی را در ایران سرنگون کنند و امید می‌بردند که نظامی مبتنی بر عدل و داد و سازگار با اسلام رحمت، سمحه و سهله را در ایران زمین بر قرار سازند. آرمان‌های ایرانیان در آن روز استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی بود. دردا و دریغا که اکنون پس از گذشت سی و یک سال از آن روزگار پر حادثه، اهل انصاف و بصیرت شاهدند که نه تنها به هیچ یک از آن آرمان‌های مقدس جامه‌ی عمل پوشانده نشد، بلکه حاکمان ستم‌پرور و بیدادخوی دیار ما همه بی لیاقتی‌ها، و فرصت سوزی‌های خود را و سبعیّت و ددمنشی های خویش را به گردن دشمن خارجی می اندازند، حال آنکه بر هیچ اهل انصاف و بصیرتی پوشیده نیست که آن دشمن، کسی جز خودِ سردمداران ظلم پیشه و خیانت‌گر جمهوری اسلامی ایران نیست، همانان که خیانت‌شان به اسلام عدل و آزادی و به ایران زمینِ کهن، دستاوردی جز سیاهی و تباهی به بار نیاورده است. اینان حتی از خلق حاکمیتی استبدادی و خفقان‌زده اما، دست‌کم، از نظر اقتصادی کارا و توسعه یافته (مانند جمهوری خلق چین) نیز عاجز بوده‌اند و این خود گواهی است بر صدق سخن آن عالم بزرگ استبداد‌ستیز عصر مشروطه علامه نائینی که استبداد دینی از استبداد غیر دینی و ضد دینی نیز بدتر است، سخنی که در اصل، بیانی است از حدیث مشهور منسوب به پیامبر بزرگ اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) که حکم‌رانی با بی‌خدایی می‌ماند اما با بی‌داد نمی‌ماند (الملک یبقی مع الکفر و لا یبقی مع الظلم).
ما آنچه از پدران‌مان در باب اسلام شنیده بودیم، چیزی جز، انسانیت، اخلاق، گذشت و محبت و رحم و مروت و امانت‌داری نبود و خودِ پیامبر عظیم الشأن اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)، فلسفه وجودی بعثتش را چیزی جز اخلاق بیان نفرمود (انما بعثت لاتمم مکارم الاخلاق). اما، زهی خیال باطل که ما در طول سی و اندی سال که بر این انقلاب گذشته است آنچه رویه و رویکرد ثابت حاکمان دیده ایم چیزی جز، شکنجه، زندان، تبعید، تهمت، خیانت و بی‌کفایتی از سوی حاکمان مستبد نبوده است. اینان به جای استقلال، کشور را وابسته به کشورهایی ساخته‌اند که در ایام جنگ تحمیلی علیه ایران، همه شاهد بودیم که هواپیماها و موشک‌های همان کشورهایِ اکنون دوست، بر سر مردم مظلوم و بی پناه‌مان فرو میریخت و اکنون نیز شاهد استفاده از وسایل سرکوبی هستیم که از همین کشورهای استعمارگر نوین تهیه شده است. عجبا که امروز کشورهایی پناه حاکمان ما شده اند و تحکیم‌گر استبدادشان گشته‌اند که در تاریخ معاصرشان کلیساها و مسجدها را تبدیل به اصطبل کردند و به خیال خود با ایدئولوژی‌شان رقم بطلان بر هرگونه دین‌ورزی آدمیان در ادیان مختلف کشیدند.
مردم عزیز و همیشه آگاه!
حساس‌ترین نکته ای که در این برهه حساس به نظر برادران شما در مجمع مدرسین و طلاب حوزه‌های علمیه قم و نجف (متقن) می‌رسد این است که: اگر شما شاهد آن بوده‌اید که رژیم خودکامه ایران، با همه یال و حشمت پوشالی‌اش و نیز با همه یدک کشیدن نام اسلام و نام قرآن مظلوم، دیگر نتوانست اعدامهای گذشته را در دهه فجر تکرار کند، فقط و فقط به خاطر حضور شما مردم مجاهد و خداجو با حفظ هویت خودتان بود که به همه جهانیان نشان داد که این رژیم، که در پشت صورتکی از اسلام چهره اصلی خویش را پنهان ساخته است، در همه ابعادش مشروعیت خود را از دست داده است و همین مقاومت مدنی و متعادل و سازگار با فرهنگ ایرانی-اسلامی‌تان بود که اکنون ما را به دروازه پیروزی رسانده است. همه ملتهای موفق جهان، در لحظه‌های حساس تاریخی، سرنوشت‌شان را رقم زده‌اند و اکنون نوبت ماست، که در این لحظات سرنوشت‌ساز در روز بیست و دوم بهمن ماه به تمام خون‌های ریخته شده، ناله های مادران بی‌گناه و مظلوم، پاسخ داده و دیگر بار با همه وجود و احساس مسئولیت به میدان آمده و نشان دهیم که، استقلال، آزادی و جمهوری ای میخواهیم که در نسخه اسلامی اش، منتقدان «لجام بسته» نمی‌گردند و متملقان «بر صدر نشسته»، زیرا چنین جامعه‌ای، به تعبیر پیشوای پارسایان علی ابن ابی‌طالب (علیه السلام)، جامعه ای جاهلی است و نه جامعه ای علوی (بأرض عالمها ملجم و جاهلها مکرم) حتی اگر نام اسلام را هم یدک بکشد.
ما مدرسین و طلاب حوزه‌های علمیه قم و نجف (متقن) تمام اقشار مردم آزادی‌خواه و حقیقت‌پیشه ایرانی را از هر آیین و مسلک و عقیده ای با حفظ هویت همیشگی خودشان همچون گذشته دعوت می‌کنیم که با نهایت آرامش و تدبیر و دوری از هرگونه خشونت، خشونتی که آرزوی همیشگی دشمنان قسم خورده ملت ایران بوده و هست، در راهپیمایی‌های مربوط به این روز بزرگ شرکت کرده و به حاکمانِ بی‌دادپیشه نشان دهند که مردم را نمی‌توان همچون توده ای بی شکل خواست که تنها به ندای حاکمانِ خودکامه و برای تأیید منویات ملوکانه آنان در خیابان حاضر شوند و شعارهای دولتی و فرمایشی سر دهند.
ما دگرباره حسرت ذره ای توسل به خشونت و خروج از معیارهای همیشگی و سنتی مان را بر دل حاکمانِ خود به خود عزل شده‌یِ دیارمان خواهیم گذاشت و بدون تردید، ما با حضور خود به عنوان یک تکلیف ملی، شرعی، انسانی و اخلاقی، در کنار شما عزیزان چه در داخل ایران و چه در عراق و لبنان و هر جای دیگر از ارض واسع الهی و تا پایان راه، در کنار یکدیگر به هدف نهایی خواهیم رسید و " نه آن است که صبح نزدیک است؟"
و بالله الثقه و علیه التکلان- و تکیه تنها بر خداست و پشتیبانی جز او نیست.
مجمع مدرسین و طلاب حوزه های علمیه قم و نجف (متقن)
No comments:
Post a Comment